Dinsdag 18 mei: Uitzicht op het beloofde land vanaf de berg Nebo

Dinsdag 18 mei: Uitzicht op het Beloofde Land

Vanmorgen zijn we al weer vroeg vertrokken uit Petra. We willen vandaag de eeuwenoude koningsweg volgen naar Amman. Deze weg is ook door het volk van Israél gevolgd, door het land van de Moabieten, Ammonieten, Sichemieten, etc. Vanavond zijn we geëindigd in Amman, de oude hoofdstad van de Moabieten.

Onderweg zijn we eerst gestopt in Shoubak bij een oud kasteel van de kruisvaarders. Helaas hadden we geen tijd om het van binnen te bekijken, maar moesten we na ruim een kwartier al weer verder.

We Kwamen door een prachtig dal met stijle afgronden. Daarna reden we via de snelweg weer verder naar het noorden door een echt vlak woestijnlandschap, Vervolgens naar het westen via de stad Kerac naar de Dode Zee. Dat was een sterke afdaling met haarspeldbochten via de berg Nebo naar de Dode Zee die tweehonderd meter onder de zeespiegel ligt. Daar hebben we geluncht en vervolgens hadden we een uurtje om in de Dode Zee te dobberen. Sommigen hebben zich met dodezeeklei ingesmeerd en zijn vervolgens het water weer ingedoken.

Vervolgens weer terug via de berg Nebo, waar we toen zijn uitgestapt en het prachtige vergezicht hebben gezien wat ook Mozes eenmaal heeft gehad toen God hem het beloofde land liet zien. Ze hebben daar ook een gedenkteken in de vorm van de slang aan het kruis op de top van de berg geplaatst (en nog veel meer,zoals een gedachteniskerk, een olijfboom die de vorige paus heeft geplant, etc.).
Vervolgens hebben we de fraaie mozaïekpanelen bewonderd in een musuem/sociale werkplaats waar deze panelen worden gemaakt. De mozaïekkunst is al eeuwenoud, we zijn ook nog een kerk in Modaba wezen kijken waar een mozaiek uit de 5^e eeuw in de vloer ligt, met een landkaart van het gebied rond de Dode Zee. Heel mooi om te zien.

We waren rond zeven uur in ons hotel. De meesten waren wel toe aan wat rust. We hebben nog even een avondwandeling gemaakt in Amman, daarna snel naar bed, want we moeten weer vroeg op, we worden gewekt om kwart voor zes! En dat in onze vakantie.

Maandag 17 mei: De schatkamer en koningsgraven te Petra bezocht

Maandag 17 mei

Vanochtend om half zeven opgestaan, daarna om zeven uur ontbijt enom half acht met de bus mee. De reis was maar 10 minuten naar de ingang van de oude stad Petra. Daar konden weop kleine paardjes naar ingang van de kloof in de rotsen rijden. Daarna hebben we een paar kilometer door de kloof gelopen, tot we bij De Schatkamer uitkomen. De kloof is indrukwekkend qua natuur, maar ook qua fraaie afbeeldingen die in de rosten zijn uitgehouwen.

De Schatkamer lijkt aan de voorkant een prachtige romeins griekse tempel uit het begin van onze jaartelling, maar is in feite een grafkamer die in de rotsen is uitgehouwen. Verderop in de kloof waren er nog veel meer van dit soort grafkamers, een amphitheater, enzovoort.

We zijn helemaal de kloof doorgelopen tot aan het eind, ca. 5 kilometer. Het was echter ontzettend warm, meer dan 35 graden, zodat we niet zoveel puf meer hadden om verder de bergen in te gaan naar een klooster. Als je niet meer wilde of kon wandelen, dan kon je je ook later vervoeren door kamelen of paardjes. Die kamelen hebben toch zulke mooie koppen!

Rond een uur of drie waren we allemaal best wel moe, en zijn weer terug gegaan naar het hotel. Even lekker opfrissen, en weer snel de wc opzoeken!

Zondag 16 mei: Een echte rustdag

Zondag 16 mei

Zaterdagavond zijn we hevig geschrokken. Net voor we de avondsluiting wilden houden is mevr. Timmerman van onze groep van de trap gevallen. Dat was best wel ernstig, ze kon niet meer opstaan. Er is toen onmiddelijk een ziekenauto gekomen die haar naar het ziekenhuis in Petra heeft gebracht. Daar bleek dat haar arm uit de kom was, maar dat ze verder niets heeft gebroken. Ze moest die nacht in het ziekenhuis blijven, en onze reisleider Dick Treur is bij haar gebleven omdat ze geen engels spreekt. Zondagmiddag mocht ze gelukkig weer terug naar het hotel. Een hele opluchting voor haar en haar man, omdat die ook haar zorg nodig heeft.

Zondagochtend mochten we uitslapen en gingen we pas rond half negen aan tafel. Daarna hebben we een samenkomst en overdenking gehouden, nadat onze reisleider uit het ziekenhuis terug was gekomen. Heel bijzonder om met zoveel mensen uit verschillende kerken samen te komen, en allerlei psalmen en liederen te zingen in oude en nieuwe berijming (maar wel altijd ritmisch ;-) !

Zondagmiddag hadden we voor ons zelf, we hebben besloten om maar een siësta te houden. Diverse mensen voelden zich niet erg lekker, de wc is frequent bezocht. Aan het eind van de middag hebben we nog een preek van prekenweb.nl gedownload en op onze kamer geluisterd. En later op de avond nog een wandeling gemaakt door Petra.

Vrijdag 14 mei: De Horeb beklommen en daarna naar Aqaba (Jordanië)

Vrijdag 14 mei

Rond kwart over twee 's nachts in de bus naar het St Catherine klooster gereden, waar we met ongeveer16 mensen van onze groep begonnen aan het beklimmen van de Horeb. Omdat het een hele klim is van ongeveer 2,5 uur besloten wij om de eerste 1,5 uur van de klim op de rug van een kameel te maken. Dat was een hele leuke ervaring, de kameel stapt rustig de berg op, en weet ook in het donker feilloos de weg. Als we naar de hemel keken, zagen we ontelbaar veel sterren, veel meer dan we er in Nederland ooit gezien hebben. We begrijpen nu hoeveel indruk de belofte van de Heereop Abraham moet hebben gemaakt.

Nadat we bij een theehuis wat hebben gedronken, moesten we nog de laatste klim maken, en dat was heftig: vrij stijl de laatste 600 meter omhoog langs een trap die van natuurlijke stenen was gemaakt, en die ongeveerzeshonderdvijftig treden telt. Maar de beloning was groot toen we eenmaal op de top van de Horeb waren: een geweldig uitzicht, en een fraaie zonsopgang. De tocht was op zichzelf ook heel erg mooi. We gingen lopend de berg weeraf. Beneden aan de voet van de berg werden we weer opgewacht door de anderen uit ons reisgezelschap. Daarna snel ontbijten in het hotelen de bus weer in, omdat we nog een hele tocht moesten maken om bij de kust van de Rode Zee uit te komen.

Aan de kust hebben we geluncht en zijn we wezen pootje baden aan het strand van de Rode Zee. Het was heerlijk water en een heel mooi strand, het leek wel Aruba of Curacao. Daarna moesten we naar de haven om in te boeken voor de overtocht naar Aqaba met de boot. We namen ook afscheid van onze gids in EgypteAchmed en de bus en buschauffeur.

We moesten voordat we konden inschepen heel veel controles ondergaan,urenwachten in een lawaaige en smerige hal die meer op een veehal leek dan een wachtruimte. Vervolgens in een veel te kleine bus naar de boot.

De overtocht ging relatief snel (ongeveer 1,5 uur varen), en daarna kwamen we aan in de haven van Jordanië, Aqaba. Daar moesten we weer allerlei controles ondergaan, voordat we in de bus naar ons hotel konden. We hebben nu een nieuwe gids en een nieuwe bus in Jordanië.

Vanuit de haven naar het hotel was maar een kwartiertje rijden, en we waren blij uiteindelijk weer wat te kunnen bijkomen van deze lange dag.

Donderdag 13 mei: Langs Mara en Elim naar de Horeb

's Ochtends weer vroeg opgestaan en rond half acht vertrokken uit Caïro. We zijn eerst nog even langs het monument voor de onbekende soldaat gereden. Dat was ook de plek waar president Sadat is vermoord in 1981. Vervolgens reden we richting het Suezkanaal, waar we via een tunnel onderdoor gingen. Het Suezkanaal is 300 meter breed, 190 kilometer lang en volledig met de hand gegraven! We hebben nog een glimp van het Suezkanaal gezien, maar eigenlijk mocht dat niet. Er zijn in Egypte heel veel kazernes, road blocks en soldaten. Je mag daarvan op geen enkele manier een foto maken.

We zien ontzettend veel nieuwe steden en wijken gebouwd worden in de woestijn. Dat is geen wonder, want in Egypte worden per jaar 2 miljoen kinderen geboren, en er overlijden 800000 mensen, dus de bevolking groeit met 1,2 miljoen per jaar, en die hebben allemaal een plek om te wonen nodig.

Al het water in Egypte komt uit de Nijl, want het regent er minder dan 2 dagen per jaar. Alle bomen en parken moeten minstens eenmaal per week van water worden voorzien.

Daarna stopten we bij de eerste oase in de Sinaï woestijn, Mara. Daar zagen we nog twee waterputten, ,maar of die door Abraham of het volk Israël zijn gegraven? Het eerste deel van de woestijn was nogal vlak, maar daarna werd het steeds bergachtiger.

Nadat we weer verder gereisd hebben, kwamen we bij Elim, een oase met meer dan 70 palmbomen! Er woonde nog een bedoeïnengezin met een aantal geiten, die wel wat weg hadden van onze geiten. We zijn ook nog gestopt bij Rafidim, waar Mozes de handen omhoog moest houden in de strijd tegen de Amelekieten.

Tenslotte kwamen we rond zeven uur aan in St. Catherines, bij de berg Horeb. We hebben afgesproken dat we 's morgens om kwart voor twee zouden opstaan om de berg te beklimmen, dus dat betekende vroeg het bed in om nog een paar uurtjes slaap te krijgen.

Zaterdag 15 mei: Een jeeptocht door de woestijn en thee drinken bij de Bedoeïnen

Zaterdag 15 mei:

Vanmorgen zijn we rond half negen vertrokken uit de havenstad Aqaba en door de Jordaanse woestijn (waar vroeger de Edomieten leefden) vertrokken naar Wadi Rum, een heel bekende plaats waar je een jeepsafari kan maken met de Bedoeïnen. Eerst hebben we thee gedronken in een Bedoeïnenkamp (waar je ook kan overnachten), en daarna hebben we een tocht van twee uur gemaakt door de woestijn met vijf jeeps. Dat was heel erg leuk, maar erg warm en stoffig. Ik denk dat het ruim boven de dertig graden was (ik schat zo 35 graden).

We kwamen nog vast te zitten met een jeep in het mulle zand, omdat we een oude Bedoeïn hadden die niet zoveel verstand van autorijden had, maar meer van z;n kamelen. Maar we zijn weer losgekomen, en zijn daarna doorgereden naar Petra, waar we de zondag over hopen te blijven. Het is een eenvoudig hotel, maar gelukkig hebben ze wel internet, zodat we ons reisverslag weer eens kunnen bijwerken!

Het gaat met ons prima, geen gezondsheidsklachten, Gerda is een beetje verbrand, maar dat gaat bij haar altijd snel weer over.

Groeten van Henk en Gerda

Woensdag 12 mei: De piramides bezocht rond Caïro en een boottocht op de Nijl

Woensdag 12 mei, Caïro, de wonderen van Egypte

Vandaag was een intensief dagje. We werden om kwart voor zes gewekt, en half zeven moesten we aantreden voor het ontbijt. Om iets over zeven zaten we alweer in de bus. We hebben één dag om Caïro te leren kennen.

Allereerst gingen we naar Memphis, daar bezochten we een museum met grote standbeelden van de oudste faraos, we zagen onder meer het beeld van Ramses II wat meer dan 20 meter hoog was. Vervolgens naar Saqqara, waar de oudste pyramide van Egypte staat, pyramide van Dhoser. Sommigen zeggen dat deze is gebouwd in de tijd dat Jozef in Egypte regeerde. Hier kwamen de kralen- en hoedjesverkopers in volle omvang op ons af, maar dat was nog niets met wat ons later te wachten staat.

Daarna gingen we naar de piramides van Gizeh, daar staat er zo'n zes stuks, de meest beroemde eigenlijk. Alleen heel jammer dat de stad Caïro al bijna aan de piramides is vastgegroeid. We hebben hier bijna een uur rondgekeken en een groepsfoto gemaakt. Je wordt voortdurend lastig gevallen door kameeldrijvers die jou met een kameel op de foto willen zetten (tegen betaling natuurlijk). Ook politieagenten op een kameel doen daaraan mee. Maar we hopen vrijdag op een kameel de Horeb op te gaan, dus dat doen we nog maar even niet.

Vervolgens gaan we zeer uitgebreid lunchen in een restaurant, daarna gaan we naar een Papyrus museum, en leren we hoe papyrus wordt gemaakt. Ook zeggen ze dat Mozes eigenlijk in een mandje van papyrus in de Nijl werd gelegd.

Daarna gaan we naar het Egyptisch museum, en zien we al de schatten die uit de piramides zijn gehaald. Onvoorstelbare rijkdom aan goud, sieraden, sarcofagen, etc. De farao's kregen van alles mee om in het dodenrijk verder te kunnen ‘leven'.

Vervolgens hebben we nog een boottocht op de Nijl gemaakt, waarna de middag voorbij was.
Je ziet wel, het was een vol programma, maar wel leuk om te doen. De sfeer in de groep is goed, we vermaken ons uitstekend, alleen waren we wel heel geschokt toen we zagen dat er een vliegtuigongeluk in Libië is gebeurd waarbij 61 Nederlanders zijn omgekomen. Vreselijk, dat zet je wel heel erg aan het denken, hoe er op het aller-onverwachtst een einde aan je leven kan komen.

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Henk